اثرات الکلیسم در بزرگسالان بر مغز چیست؟

الکلیسم در بزرگسالان یا اختلال مصرف الکل (Alcoholism)، یک بیماری مزمن است که با ناتوانی در کنترل مصرف الکل علیرغم تأثیرات منفی آن بر زندگی فرد مشخص می شود. در میان بسیاری از اندام هایی که در اثر مصرف بیش از حد الکل تحت تاثیر قرار می گیرند، مغز به ویژه در برابر آسیب های کوتاه مدت و طولانی مدت آسیب پذیر است.سایت تخصصی مشاوره پیش از طلاق، ازدواج امن.

در حالی که مصرف متوسط ​​الکل ممکن است آسیب دائمی ایجاد نکند، نوشیدن زیاد الکل مزمن می تواند منجر به تغییرات عمیق در ساختار مغز، عملکرد و رفتار شود که اغلب منجر به زوال شناختی، بی ثباتی عاطفی و حتی اختلالات عصبی غیرقابل برگشت می شود. درک اینکه چگونه اعتیاد به الکل بر مغز بزرگسالان تأثیر می گذارد، هم برای پیشگیری و هم برای تلاش های بهبودی الکلیسم در بزرگسالان بسیار مهم است.

 1. اثرات فوری الکل بر مغز

الکل یک مضعف کننده سیستم عصبی مرکزی است، به این معنی که عملکرد مغز را کند می کند و ارتباط بین نورون ها را مهار می کند. حتی در مقادیر کم، الکل با تأثیر بر تعادل انتقال دهنده های عصبی، مواد شیمیایی مسئول انتقال سیگنال ها در مغز، شیمی مغز را تغییر می دهد. دو انتقال دهنده عصبی کلیدی، گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) و گلوتامات، به ویژه تحت تاثیر قرار می گیرند.GABA مسئول ایجاد اثرات آرام بخش است و الکل عملکرد آن را افزایش می دهد که منجر به آرامش و کاهش مهارهایی می شود که افراد اغلب هنگام نوشیدن احساس می کنند.

مطلب مفید دیگر: آیا فرزندان طلاق میتوانند ازدواج موفقی داشته باشند؟

گلوتامات، از طرف دیگر، یک انتقال دهنده عصبی تحریک کننده است که فعالیت مغز را تحریک می کند. الکلیسم در بزرگسالان گلوتامات را سرکوب می کند که واکنش های شناختی و فیزیکی را کند می کند. این تغییرات توضیح می دهد که چرا الکل می تواند منجر به اختلال در گفتار، اختلال در قضاوت و زمان واکنش کندتر حتی پس از یک جلسه نوشیدن شدید شود. با افزایش سطح الکل خون، نواحی بیشتری از مغز تحت تاثیر قرار می گیرد که منجر به اختلال در حافظه (سیاهی) و تغییرات عاطفی می شود.

 2. آسیب ساختاری بلندمدت به مغز الکلیسم در بزرگسالان

الکلیسم در بزرگسالان مزمن منجر به تغییرات ساختاری قابل توجهی در مغز می شود، به ویژه در مناطق مربوط به حافظه، تصمیم گیری و تنظیم هیجانی. با گذشت زمان، توانایی مغز برای انطباق با مصرف الکل به خطر می افتد و منجر به اختلالات عملکردی و ساختاری می شود. یکی از مستندترین اثرات سوء مصرف طولانی مدت الکل، کوچک شدن مغز است. الکل باعث از بین رفتن *ماده خاکستری (که شامل بدن سلولهای عصبی است) و *ماده سفید (که نواحی مختلف مغز را به هم متصل می کند) می شود.

قشر پیش پیشانی که مسئول عملکردهای شناختی بالاتری مانند برنامه ریزی، تصمیم گیری و کنترل تکانه است، به ویژه در برابر کوچک شدن آسیب پذیر است. آسیب به این ناحیه می تواند منجر به قضاوت ضعیف، رفتار ریسک پذیر و مشکل در حل مسئله شود. هیپوکامپ، ناحیه ای که در شکل گیری حافظه و یادگیری نقش دارد، به اثرات الکل نیز بسیار حساس است. نوشیدن مزمن می تواند منجر به کوچک شدن قابل توجه هیپوکامپ شود و حافظه کوتاه مدت (به یاد آوردن رویدادهای اخیر) و تثبیت حافظه بلند مدت را مختل کند.

مطلب مفید دیگر: فعالیت های مشترک برای زوجین

 به همین دلیل است که بسیاری از افراد مبتلا الکلیسم در بزرگسالان دچار فراموشی یا مشکل در حفظ اطلاعات جدید می شوند. اختلال مخچه که نقش مهمی در هماهنگی و تعادل حرکتی دارد، ناحیه دیگری است که در اثر مصرف زیاد الکل ممکن است آسیب ببیند. در نتیجه، افراد مبتلا به الکلیسم طولانی مدت ممکن است از هماهنگی ضعیف، راه رفتن نامنظم و لرزش رنج ببرند، وضعیتی که گاهی اوقات به عنوان دژنراسیون مخچه الکلی از آن یاد می شود.

 3.اختلالات و زوال شناختی الکلیسم در بزرگسالان

سوء مصرف طولانی مدت الکل تأثیر عمیقی بر توانایی های شناختی دارد که می تواند به طرق مختلف از آسیب های خفیف تا زوال شناختی شدید ظاهر شود. تحقیقات نشان داده است که مصرف مزمن الکل می تواند منجر به کمبود در موارد زیر شود: همانطور که قبلا ذکر شد، الکل بر هیپوکامپ اثر می گذارد و منجر به از دست دادن حافظه و مشکل در یادگیری اطلاعات جدید می شود. مصرف کنندگان مزمن الکل ممکن است از سندرم ورنیکهکورساکوف، یک اختلال حافظه شدید ناشی از کمبود تیامین (ویتامین B1) رنج ببرند.

 سندرم الکلیسم در بزرگسالان می تواند منجر به آنسفالوپاتی ورنیکه (که با گیجی و عدم هماهنگی مشخص می شود) و روان پریشی کورساکوف، که شامل اختلالات شدید حافظه، از جمله ناتوانی در ایجاد خاطرات جدید است، شود. قشر جلوی مغز که مسئول تفکر و عملکردهای اجرایی درجه بالاتر است، یکی از مناطقی است که بیشتر تحت تأثیر الکل قرار می گیرد. مصرف مزمن الکل می تواند توانایی فرد برای برنامه ریزی، تصمیم گیری، تنظیم احساسات و کنترل تکانه ها را مختل کند. این می تواند منجر به مشکلاتی در مدیریت وظایف روزانه، نگه داشتن شغل یا حفظ روابط شود.

الکل به توانایی مغز برای تمرکز و حفظ توجه آسیب می رساند و آن را برای انجام کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی طولانی مدت دارند چالش برانگیز می کند. حتی پس از دوره‌های پرهیز، افرادی که قبلاً مشروبات الکلی زیاد مصرف می‌کردند ممکن است با یک مشکل مواجه شوند کمبود توجه به دلیل اثرات طولانی مدت الکل بر مغز. اعتیاد به الکل اغلب توانایی مغز را برای درگیر شدن در حل مسئله پیچیده و تفکر انتزاعی مختل می کند. این ممکن است به دلیل آسیب در قشر جلوی مغز و سایر نواحی مرتبط با انعطاف‌پذیری شناختی باشد، که سازگاری با موقعیت‌های جدید یا تفکر خلاق را برای مصرف کنندگان مزمن دشوارتر می‌کند.

 4. تغییرات عاطفی و رفتاری الکلیسم در بزرگسالان

علاوه بر نقایص شناختی، الکلیسم در بزرگسالان می تواند به طور قابل توجهی بر تنظیم عاطفی و رفتار تأثیر بگذارد. مراکز عاطفی مغز، به ویژه  آمیگدال و سیستم لیمبیک، با قرار گرفتن در معرض مزمن الکل تغییر می‌یابند. الکل ارتباط نزدیکی با اختلالات خلقی مانند افسردگی و اضطراب دارد. در ابتدا، افراد ممکن است از الکل برای خوددرمانی احساس غم و اندوه یا استرس استفاده کنند، زیرا باعث تسکین موقت می شود. با این حال، استفاده طولانی مدت از الکل ترکیب شیمیایی مغز را تغییر می دهد و منجر به تغییرات در سطح سروتونین و دوپامین می شود که می تواند اختلالات خلقی را بدتر کند.

مصرف کنندگان مزمن الکل در معرض افزایش خطر ابتلا به افسردگی شدید هستند و ارتباط قوی بین اعتیاد به الکل و افکار خودکشی وجود دارد. الکل می تواند مهارها را کاهش داده و توانایی مغز را برای تنظیم واکنش های عاطفی مختل کند که منجر به افزایش تحریک پذیری، پرخاشگری و رفتار خشونت آمیز می شود. کاهش فعالیت در قشر جلوی مغز، همراه با افزایش واکنش عاطفی در آمیگدال، می‌تواند الکلی‌های مزمن را مستعد حملات هیجانی و اقدامات تکانشی کند.

اختلالات در عملکرد شناختی، تنظیم هیجانی و تصمیم گیری ناشی از الکل اغلب منجر به اختلال در عملکرد اجتماعی و رفتاری می شود. افراد مبتلا به اعتیاد به الکل ممکن است برای حفظ روابط، داشتن شغل یا پیروی از هنجارهای اجتماعی تلاش کنند. در موارد شدید، این اختلالات می تواند منجر به انزوای اجتماعی، تشدید بیشتر ناراحتی عاطفی و تقویت چرخه وابستگی به الکل شود.

 5. اختلالات عصبی مرتبط با الکلیسم در بزرگسالان

علاوه بر اختلالات شناختی و عاطفی ناشی از نوشیدن مزمن، سوء مصرف الکل می تواند منجر به اختلالات عصبی جدی شود که ممکن است دائمی باشند یا نیاز به درمان طولانی مدت داشته باشند. مصرف طولانی مدت الکل یک عامل خطر مهم برای ابتلا به زوال عقل مرتبط با الکل  است، وضعیتی که از سایر اشکال زوال عقل مانند بیماری آلزایمر تقلید می کند. این وضعیت با از دست دادن حافظه، بی‌حسی، و مشکل در حل مسئله و عملکردهای حرکتی مشخص می‌شود. در حالی که برخی از عملکردهای شناختی ممکن است با پرهیز بهبود یابد، در بسیاری از موارد، آسیب غیرقابل برگشت است.

 سندرم WernickeKorsakoff: همانطور که قبلاً ذکر شد، یک اختلال مغزی شدید ناشی از کمبود تیامین است که اغلب در افراد الکلی مزمن کاهش می یابد. اگر الکلیسم در بزرگسالان درمان نشود، می‌تواند منجر به از دست دادن دائمی حافظه، مشکلات هماهنگی، و سردرگمی شود (ساخت داستان برای پر کردن شکاف‌های حافظه). اعتیاد مزمن به الکل می تواند به اعصاب خارج از مغز و نخاع آسیب برساند و منجر به نوروپاتی محیطی شود. علائم شامل بی حسی، سوزن سوزن شدن و ضعف عضلانی، به ویژه در دست ها و پاها است. این وضعیت می تواند دردناک و ناتوان کننده باشد و کیفیت زندگی را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

در پایان در مورد الکلیسم در بزرگسالان بدانید که…

الکلیسم در بزرگسالان (Alcohol Use Disorder) تأثیر عمیق و گسترده ای بر مغز بزرگسالان دارد و همه چیز از حافظه و تصمیم گیری گرفته تا تنظیم عاطفی و رفتار را تحت تأثیر قرار می دهد. سوء مصرف مزمن الکل منجر به آسیب ساختاری مغز، زوال شناختی، اختلالات خلقی و اختلالات عصبی می شود که می تواند کیفیت زندگی را به شدت کاهش دهد. در حالی که برخی از آسیب ها ممکن است با پرهیز و درمان قابل برگشت باشد، سوء مصرف طولانی مدت الکل می تواند منجر به کمبود دائمی شود.